سوربیتول

 

سوربیتول که sorbitol ، E420 و D-glucitol نیز نامیده می شود، نوعی کربوهیدرات با فرمول شیمیایی C6H14O6 است و در دسته ای از الکل های قندی به نام پلیول ها قرار می گیرد.

این ترکیب قابل حل در آب به طور طبیعی در برخی میوه ها از جمله سیب، زردآلو، خرما، توت ها، هلو، آلو و انجیر یافت می شود. همچنین به صورت تجاری از شربت ذرت برای استفاده در غذاهای بسته بندی شده، نوشیدنی ها و داروها تولید می شود.

سوربیتول همچنین به صورت تجاری از گلوکز ساخته شده و برای استفاده در غذاها و نوشیدنی های بسته بندی شده برای ایجاد شیرینی، بافت و حفظ رطوبت و همچنین به طور بالقوه برای سلامت گوارش و دهان تولید می شود.

سوربیتول محصولی است که می تواند به عنوان ملین برای رفع یبوست و همچنین به عنوان مایع آبیاری اورولوژیک استفاده شود. همچنین ممکن است به عنوان یک شیرین کننده دارویی استفاده شود.

یک الکل چند هیدرولیکی با شیرینی حدود نصف ساکارز که به طور طبیعی وجود داشته و همچنین به صورت مصنوعی از گلوکز تولید می شود.

نکات برجسته در مورد سوربیتول

 

 

• سوربیتول نوعی کربوهیدرات به نام الکل قند یا پلیول است.
• سوربیتول حاوی حدود یک سوم کالری کمتر از شکر است و 60 درصد شیرین است.
• این ماده به طور طبیعی در انواع توت ها و میوه ها (به عنوان مثال، سیب و شاه توت) وجود دارد.
• سوربیتول به صورت تجاری نیز تولید می شود و رایج ترین پلی یول مورد استفاده در ایالات متحده است.
• ایمنی آن توسط مقامات بهداشت جهانی تایید شده است.
• وقتی سوربیتول به مقدار زیاد خورده شود، می تواند باعث ناراحتی دستگاه گوارش شود.

منابع غذایی سوربیتول

 

الکل های قند به طور طبیعی در گیاهان مختلف در نتیجه فتوسنتز تولید می شوند. سوربیتول به طور طبیعی در انواع توت ها مانند توت سیاه، تمشک و توت فرنگی و سایر میوه ها مانند سیب، زردآلو، آووکادو، گیلاس، هلو و آلو یافت می شود.

علاوه بر غذاهای کامل، این ماده به صورت تجاری برای کمک به کاهش کالری قندهای موجود در محصولات پخته شده، شکلات ها، دسرهای یخ زده، آب نبات های سفت، آدامس های بدون قند و اسنک ها تولید می شود.

 

مزایا و موارد استفاده از سوربیتول

 

سوربیتول به دلایل مختلفی یک الکل قندی است که به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرد.

اول اینکه الکل های قند اغلب در غذاها و نوشیدنی ها به جای شکر سنتی استفاده می شود تا محتوای کالری آنها کاهش یابد. سوربیتول حاوی تقریباً دو سوم کالری قند سفره است و حدود 60 درصد شیرینی را فراهم می کند.

این ماده به طور کامل در روده کوچک شما هضم نمی شود. آنچه از این ترکیب باقی می‌ماند، از آنجا به روده بزرگ می‌رود و در عوض تخمیر می‌شود یا توسط باکتری‌ها تجزیه می‌شود و در نتیجه کالری کمتری جذب می‌شود.

 

 

دوم، این شیرین کننده اغلب به غذاهایی که برای افراد مبتلا به دیابت به بازار عرضه می شود، اضافه می شود. این به این دلیل است که در مقایسه با غذاهایی که با شیرین کننده های سنتی مانند شکر معمولی تهیه می شوند، هنگام مصرف تأثیر بسیار کمی بر سطح قند خون دارد.

سوم، بر خلاف شکر سفره، الکل های قند مانند سوربیتول در ایجاد حفره ها نقشی ندارند. این یکی از دلایلی است که آنها اغلب برای شیرین کردن آدامس‌های بدون قند و داروهای مایع استفاده می‌شوند.

سازمان غذا و دارو (FDA) تشخیص داده است که الکل های قندی مانند سوربیتول ممکن است برای سلامت دهان مفید باشد. این بر اساس مطالعه‌ای است که نشان می‌دهد این ماده ممکن است خطر پوسیدگی را در مقایسه با قند سفره کاهش دهد، االبته نه به اندازه سایر الکل‌های قندی.

در نهایت، به تنهایی به عنوان یک ملین برای مبارزه با یبوست استفاده می شود. هیپراسموتیک است، به این معنی که آب را از بافت های اطراف به روده بزرگ می کشد تا حرکات روده را تقویت کند. برای این منظور می توان آن را در اکثر خواربار فروشی ها و داروخانه ها بدون نسخه خریداری کرد.

ایمنی و سلامتی سوربیتول

 

مانند بسیاری از الکل های قند، سوربیتول نه به شیرینی قند است و نه به اندازه قند کالری دارد. حدود 60 درصد به شیرینی شکر است و در هر گرم حدود 35 درصد کالری کمتری دارد (2.6 کالری برای سوربیتول در مقایسه با 4 کالری برای شکر).

 

 

اما سهم سوربیتول در سلامتی فراتر از کالری است. مطالعات بر روی متابولیسم آن به دهه 1920 برمی گردد، زمانی که محققان شروع به آزمایش آن به عنوان یک جایگزین بالقوه کربوهیدرات در افراد مبتلا به دیابت کردند. از آن زمان، فواید الکل های قند و نحوه استفاده بدن از آنها بهتر شناخته شده است. دو حوزه ای که الکل های قندی به دلیل اثرات مثبتشان شناخته شده اند، سلامت دهان و تاثیر بر قند خون است.

ایمنی این ماده توسط مقامات بهداشتی در سراسر جهان از جمله سازمان بهداشت جهانی، اتحادیه اروپا و کشورهای استرالیا، کانادا و ژاپن مورد بررسی و تایید قرار گرفته است. سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) نیز آن را بی خطر می شناسد.

در حالی که ایمنی سوربیتول و سایر الکل های قندی به خوبی مستند شده است، برخی از الکل های قند، زمانی که در مقادیر بیش از حد خورده شوند، می توانند باعث ناراحتی دستگاه گوارش، از جمله گاز، نفخ و اسهال شوند. در نتیجه، غذاهایی که حاوی الکل های قندی سوربیتول یا مانیتول هستند، باید هشداری در مورد اثرات ملین بالقوه روی برچسب خود داشته باشند.

 

عوارض جانبی و اقدامات احتیاطی

 

مصرف سوربیتول یا سایر الکل های قندی در مقادیر زیاد می تواند باعث نفخ و اسهال در برخی افراد شود، به خصوص اگر عادت به مصرف منظم آنها نداشته باشند. این می تواند یک نتیجه ناخوشایند برای برخی باشد، اما اثری مطلوب است برای کسانی که از آن برای تقویت فعالیت روده استفاده می کنند.

خوشبختانه، سایر عوارض جانبی آن غیر رایج است. شایع ترین شکایت گزارش شده اسهال است، اگرچه ممکن است با گرفتگی شکم یا حالت تهوع همراه باشد.

 

 

با این حال، در حالی که برخی از ملین ها می توانند عادت ساز باشند و نباید برای دوره های طولانی استفاده شوند، این ماده به عنوان یک ملین کم خطر و غیر محرک در نظر گرفته می شود. گفته می شود، با توجه به اینکه با کشیدن مایع به روده ها برای تقویت فعالیت روده کار می کند، فقط باید طبق دستورالعمل استفاده شود.

سوربیتول علیرغم عوارض جانبی بالقوه آن، توسط بسیاری از مقامات بهداشت جهانی، از جمله FDA، کمیته مشترک خبره FAO/WHO در مورد افزودنی های غذایی (JECFA)، و اتحادیه اروپا  مورد بررسی قرار گرفته و به عنوان ایمن برای مصرف شناخته شده است.